مثل جریان آب در حاشیهٔ رود گاهی مدام خودم را به کناره می‌کشم به هر بهانه می‌ایستم در تخت‌خاک لم می‌دهم فرومی‌روم و بعد دُور اتاق می‌چرخم لجن‌ها و علف‌های هرزه را سیراب می‌کنم و بعد اگر زندگی راه افتاد راه می‌افتم بی‌چشم‌داشت صبور آرام تقریباً بهتر از این وجود ندارد: خرسندبودن فارغ از هرگونه تلاش، امید و زیستن. - مرتضی عنابستانی شماره‌ی ۱۲۴ وقایع اتفاقیه با محوریت «ترس از جاماندن»، روایتی‌ست از دویدن‌های بی‌پایان انسان و از دلهره‌ی فاصله‌ها و زخم نادیدنی نرسیدن‌ها. در این شماره، نویسندگان از اضطرابِ جاماندن گفته‌اند؛ از مسابقه‌ای که آغازش را به یاد داریم اما خط پایانش در مه ناپدید شده است. جاماندن زخمی‌ست در حافظه‌ی جمعی ما، میراثی از نیاکانمان، اما شاید زندگی، درست در لحظه‌ای باشد که می‌ایستیم؛ در سکون. جهت مطالعه یادداشت مورد نظر کلیک کنید.

مهدی عارفیان - تعقیب دنباله‌دار

رویا یداللهی - هنوز فرصتی برای زیستن الهام یوسفی - به تماشای جهان در همنشینی با آقای خرگوش! سپهر قنبری - بالی برای پرواز یا وصله‌ای برای سقوط سپیده نفیسی - نامه‌ها رسیدند، نامه‌رسان جا ماند سعیده ملک‌زاده - درد جا ماندن از کندوی کلاس فائزه صاحب - سفر به قلمروی نابلدی محسن اکبری - جیب‌هایی پر از ترس مرضیه حقی - رقابت بر سر هیچ مژده مقیسه - پیش‌ از آن‌که من برسم مهدی داورپناه - نمی‌دانیم جای کیست، صندلی همیشه خالی کنارمان! نرگس نجفی مقدم - درخواست اعاده‌ی دادرسی یگانه آزاد - استراحت ممنوع! یگانه لعل جنگی - آسمان یک ابر علی فدوی اسلام - جشن جاماندگان امیرحسین بهاردوست - هستْ‌بودِ دو پاس‌بخش

الیاس بهرامی - من یک طرف، آن‌ها یک طرف

فاطمه آذری - اقتصاد توجه نگار موقر مقدم - هجرت از خویشتنی تصنعی یا بازگشتن به جهانی حقیقی کانال خبری سازمان دانشجویان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی