إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ الَّذينَ هادُوا وَ الصَّابِئُونَ وَ النَّصاري‏ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ عَمِلَ صالِحاً فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ
آیه ی 69 از سوره ی مائده
آنها که ایمان آورده اند ، و یهود و صابئان و مسیحیان ، هر گاه به خداوند یگانه و روز جزا ، ایمان بیاورند ، و عمل صالح انجام دهند ، نه ترسی بر آنهاست ، و نه غمگین خواهند شد.

دعوت به اساس دین یعنی ایمان است
شما در هیچ یک از آیات و روایات نمی بینید که سخنی از اعتقاد به میان آمده باشد
آنچه که مهم و حیاتی است مبحث ایمان است و ما بقی در زیر مجموعه ی ایمان قرار می گیرد
در آیه ی بالا برداشت ها متفاوت است
و دو نگاه جاری و ساری است
1)ارزش عمل هر قوم در بستر زمان همان قوم با نبی مشخص مقبول است
2)مرزهای دینی و آیینی مشخص و قالبها ی مرسوم را شکستن و به محتوا عمل کردن
آنچه که به ذهن متبادر می شود مفهوم دوم نگاه ترویجی و فراگیر تری دارد
 هر کسی هستی در هر پوسته ای، مرزبندی های دینی و اعتقادی را بشکن،  ایمان به خدا و  روز جزا داشته باش عمل صالح انجام بده ،خارج از شرافت و انسانیت رفتار نکن تو برنده ای
کسی که ایمان به خدا دارد یعنی معتقد به یک خالق در عرصه ی هستی است و شرک ندارد
آنکس به روز جزا معتقد است یعنی به هر قیمتی هر کاری نمی کند چرا که می داند باید یک روز پاسخگو باشد و فعل ظلم از چنین افرادی کمتر سر زده می شود
و کسی که عمل صالح انجام دهد زیبا فطرت و نیکو کردار خواهد بود و در زیست مادی مردم از دست و زبانش طبق نص صریح روایات در امانند
مجموع این سه فاکتو مغز اصلی و پر مفهوم جریان ایمان در ادیان الهی است
و هر کس مزین به این سه خصلت شد
طوبی لهم و حسن مآب
همانجا ست که در نهایت امام آزادگان در عرصه ی نبرد دو ایمانی یعنی همان تقابل ایمان قلبی و ایمان ظاهری، در میدان کربلا
فریاد می زند اگر دین ندارید لا اقل آزاده باشید
إن لَم یَکُن لَکُم دینٌ و کُنتُم لاتَخافونَ المَعادَ فَکونوا اَحراراً فِی دُنیاکُم
امام در این مدرسه ی نو ایمانی، پا را فراتر گذاشته می فرماید حتی اگر اعتقاد به آخرت نیز ندارید لا اقل در دنیا با شرافت و کرامت زیست کنید و همچون گرگان صحرا، تشنۀ قدرت و مقام نباشید و به هر قیمتی هم جنس خود را تکه تکه نکنید
حال ایمان عملی و قلبی چون سیدالشهدا (ع) و یارانش پسندیده است یا نو ایمانان منفعت طلب که در ظاهر لباس دیانت دارند و در عمل رنگ و بویی از ایمان به اطراف خود ساطع نمی‌کنند؟؟
همان خواهد شد که سر قاری قرآن را با الله اکبر به نیزه می زنند
و با قصد قربت و ورود به بهشت بر بدن مطهر اباعبدالله (ع) می تازند
این می شود استحالۀ دین
و این داستان همچنان ادامه دارد گاهی تاختن بر پیکر مادی اهل بیت است و گاهی تاختن بر مکتب فکری شان
و کسانی که در عاشورا به نبرد حسین ابن علی  (ع) رفتند از برای جلوگیری انحراف اسلام با نوادۀ رسول  (ص) رو در رو شدند
خود را مدافعان حریم دین و جانشینان پیامبر (ص) می دانستند و حسین  (ع) را خارج شدۀ از دین
و آنجا بود که حسین (ع) خود را مصلح امت جدش رسول خدا (ص)  می خواند
و لذا اندکی اندیشیدن را باید طلبید
معلوم نیست در این نبرد نگاه ما به کدامین خیمه گاه است؟
خیمه گاه حسینی  (ع) یا خیمه گاه اموی

توضیح درس‌گفتار به قلم دکتر پویا پایداری

و امسال به برکت عزای سیدالشهدا در دوازده روز عصرها بر سفره فصل جدیدی از این موضوع خواهیم نشست