طیب حاج رضایی متولد 1280 شمسی در میدان تره بار تهران به خرید و فروش میوه اشتغال داشت و از میدان داران مشهور سالهای 1320 تا 1324 بوده است. او با اینكه بارها در درگیریها و نزاعها شركت داشته و به زندان رفته بود اما روزنه های نور ایمان و تعالیم آسمانی در وجود او بود كه در اثر یك تحول روحی به نهضت اسلامی پیوست و از كسانی شد كه در راه امام خمینی (ره) مبارزه كرد و به شهادت رسید.

او نور حسین علیه السّلام را در دل داشت و افتخار او خدمتگزاری در تكیه ها و حسینیه ها بود و در ایام عاشورای حسینی تكیه عظیمی به راه می انداخت و با دعوت از سخنرانان برجسته به سینه زنی و عزاداری برای امام حسین علیه السّلام می پرداخت.

وی حتی با علماء و روحانیون نیز ارتباط داشته و در گزارشات ساواك آمده است كه وی به منزل آیت الله كاشانی رفت و آمد داشته است.

در جریان 15 خرداد 1342 شهید طیب به عنوان یكی از محركین اصلی شناخته شد و شاه برای تحریف مسیر حركت مردمی 15 خرداد، از قالب دین و اسلامیت ، بسیار میكوشید كه نهضت را به صورت یك آشوب هرج و مرج طلبانه، و براساس اغراض و هدفهای مادی جلوه دهد ، به همین منظور طیب را دستگیر و روانه زندان كرد و شرط آزادی او را این موضوع قرارداد كه وی اعتراف كند برای ایجاد درگیری و تظاهرات و بوجود آوردن بلوا و كودتا ، از مرجع تقلید امام خمینی(ره) پول دریافت داشته و اقدام به اغتشاش نموده است.

اما شهید طیب چنین ننگی را نپذیرفت و برسردوراهی زندگی و مرگ ، مرگ جوانمردانه و شرافتمندانه را انتخاب كرد و بارها به دوستانش گفته بود حاضر نیستم به خاطر چند صباحی بیشتر زیستن دامان مرجع تقلیدی را لكه دار سازم.

سرانجام شهید طیب حاج رضایی و هم رزم شهیدش حاج اسماعیل رضایی كه با وی در میدان میوه تره بار(امین السلطان)همكار بود به اعدام محكوم شدند و حكم صادره در تاریخ 11/8/1342 به مرحله اجرا گذاشته شد و پیکر این دو شهید گرانقدر را به شهرری منتقل و شهید طیب در صحن مصلی ضلع شرقی و شهید حاج اسماعیل رضایی را در رواق شهید حاج رضایی به خاك سپردند.

بیانات منتشرنشده حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب درباره طیب حاج رضایی در دیدار خانواده این شهید منتشر شد که به شرح ذیل است:

یکی از بالاترین و با فضیلت‌ترین شهادت‌ها، شهادتی است که پدر شما و مرحوم طیب به آن شهید شدند.

در دوران غربت، وحشت و اختناق؛ آن هم تنها. یک وقت انسان با هزار نفر به میدان جنگ می‌رود؛ یک وقت انسان، تنها در مقابل دشمن قرار می‌گیرد؛ این یک‌طور دیگر است.

دوره‌ی اختناق واقعاً خیلی سخت بود؛ بخصوص نسبت به اینها که وضع عجیبی داشتند. خداوند ان‌شاءالله درجاتشان را عالی کند.۷۵/۱۰/۱۰