ابوعبدالله جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب (ع)، فرزند امام باقر (ع)، در ۱۷ ربیع الاول سال ۸۰ هجری و به نقل منابع دیگر، در سال ۸۳ هجری و در مدینه به دنیا آمد.
نام مادر ارجمند آن حضرت، فاطمه معروف به «ام‌فروه» دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر مى‌ باشد
معروف ترین کنیه آن حضرت، «ابا عبدالله» است که در احادیث منقول از ایشان، بسیار به چشم می خورد. ابا اسماعیل و ابا موسی دو کنیه دیگر ایشان هستند که اباموسی را فقط شیعه به کار می برد، و این کنیه‌ها به اعتبار فرزندان امام بوده که این اسامی را دارا بودند.
برای آن حضرت القاب متعدد و متنوعی است که هر کدام به نوعی صفت و حقیقتی را در ایشان نشان می‌دهد. معروف ترین لقب ایشان «صادق» است، به معنی راستین و راستگو. و از دیگر القاب ایشان می توان به این موارد اشاره کرد: فاضل، قائم، طاهر، کامل، منجی، صابر، لسان الصدق، کلمة الحق.
در سال ۱۱۴ قمری امام باقر (ع) به شهادت رسید و امامت به امام صادق علیه السلام منتقل شد.دوران امامت امام صادق علیه السلام ۳۴ سال به طول انجامید که ۱۸ سال در دوره اموى و ۱۶ سال در دوره عباسى بوده است.