روز 25فروردین ماه درتقویم رسمی‌کشور بنام عطار نیشابوری نامگذاری شده است.فریدالدین ابوحامدمحمد بن ابوبکر ابراهیم بن اسحق عطارکدکنی نیشابوری شاعرو عارف نام آور ایران درقرن ششم وآغاز قرن هفتم است. ولادتش به سال537در کدکن از توابع نیشابور اتفاق افتاده است.مقبره شیخ عطار درنزدیکی شهرنیشابورقرار دارد.عطار،یکی ازشاعران بزرگ متصوفه و ازمردان نام آور تاریخ ادبیات ایران است..پیشه عطار،فروش گیاهان وگلهای خوشبوو عطرآگین دارویی بوده است وبدین سبب،دربیشتر شعرهایش ازخودبنام عطاریاد میکند،عطار دربسیاری از قصایدوغزلیات ومثنوی‌ها گاهی خودرافریدمینامدکه ظاهرامخفف لقبش همان فریدالدین میباشد.وی بدلیل شغلش،عطاری،از پزشکی نیزآگاهی داشته و روزانه بسیار ازبیماران رامعاینه وباداروهای گیاهی مداوا میکرده است.عطارهمزمان با داروفروشی ودرمان بیماران به سرودن شعرمی‌پرداخت.اگرچه فهرست دقیقی از آثار او در دست نیست اماتعدادكتابهایی راكه به اونسبت داده‌اند،از۱۰۰جلد متجاوز است.
ازجمله آثارمسلم عطار:مصیبت نامه،الهی نامه،اسرار نامه،مختار نامه،مقامات طیور،خسرو نامه،جواهر نامه،شرح القلب،دیوان قصایدوغزلیات